Vandaag ben ik twee keer ontsnapt aan een aanrijding. De eerste keer kreeg ik weer geen voorrang van een automobilist. Erger : meneer zag mij aankomen en in plaats van vaart te verminderen gaf hij plots flink gas. Ik remde al af, dus bleef andere ellende mij bespaard.
Op een fietspad kwam een meisje mij tegemoet. Ze was ook op de fiets. En vooral op haar telefoon. Ze stuurde telkens naar links. Zonder op of om te kijken corrigeerde ze haar rijgedrag. Ze zag mij als tegenligger op het kaarsrechte fietspad dus niet eens aankomen. En ja hoor, toen ik vlak bij haar was zwenkte ze weer naar links. Ik gaf een brul : "Opletten jôh!" Ze schrok merkbaar, maar ik zag in mijn spiegel dat ze weer met haar hoofd naar beneden reed.
Zoiets overkwam mij eerder deze week, maar toen met een automobilist. Er kwam plots een zwart autootje op me af. Bellen heeft geen zin, dus gebaarde ik met mijn hand dat ie naar (voor hem) rechts moest. Ik zag hem even opkijken, vandaar. Ik had al een mogelijkheid gezien om desnoods de stoep op te gaan. Maar dat was dus niet nodig. De automobilist achter hem keek naar mij en schudde met zijn hoofd.
Bij het station zijn er nog steeds voetgangers in de war. Daar ligt een stuk fietspad, dat dezelfde kleur en bestrating heeft als het voetpad en de 'vluchtheuvel' van de bussen. De fietspaden daar zijn rood van kleur, behalve het stuk dat rechtdoor onder het spoor loopt. Nieuwkomers staan steevast midden op het fietspad te kletsen of iets op hun telefoon te bekijken. Als ik bel, kijken ze mij wat verstoord aan. Alsof ik in overtreding ben.
Ik weet niet welke oelewap dat stukje fietspad bedacht heeft. Maar fietsen zal ie zelf zeker niet doen.