Vandaag was het zover : ik heb zowel de deurtjes als de kast in de eerste lak gezet. De deurtjes heb ik op zolder gedaan. Toen ik daarmee klaar was, vond ik het zonde om toch niet even ook het keukenblokje te doen. De kwast en roller waren immers al nat.
Dus ben ik na de thee op de fiets gestapt. Met een blik verf, een roller en een roerstok (beide in plastic verpakt) in de zijtas. eerlijk gezegd stond het me wat tegen. Dat komt omdat het werken in zo'n kleine ruimte mij moeilijk valt. Ik geef de voorkeur aan veel ruimte om me heen als ik aan het klussen ben.
In de caravan heb ik de beide zijkanten van het keukenblokje ook van een eerste laag verf voorzien. Daarna ben ik weer gaan opruimen. Ik heb nog wat andere spullen bijeen gezocht om ze mee te nemen naar huis. Hoe meer ruimte des te beter. Toen ik uit de caravan wilde stappen, liet ik wat vallen. Ik bukte om het op te rapen en wat denk je? Stoot ik met mijn schouder tegen de net gelakte zijwand! Grrrr! Kijk, dat bedoel ik dus. Gedurende het lakken en rollen ben ik heel voorzichtig geweest en dan gebeurt me dit. Het zal wel de vermoeidheid zijn geweest. Ik heb me er maar bij neergelegd en ben naar huis gefietst.
Misschien heb ik de afgelopen periode wat te veel drempels genomen. Om aan sociale 'verplichtingen' te kunnen voldoen. Ik ben de laatste tijd nogal snel geestelijk moe. Ik houd morgen, vrijdag, maar een rustdag. Niet iedereen kijkt zo tegen de vrijdag aan.