Gisteren kwam het ter sprake toen ik met een van onze kinderen in gesprek was. Hij kreeg die opmerking nogal eens te horen. Als een soort van verwijt of uit jaloezie. Ik herkende dat wel. Die opmerking heb ik ook een aantal keren te horen gekregen. Vooral toen ik een leidinggevende functie had. Wat ik ook vaak hoorde was de opmerking : "Jij schudt dat zo even uit je mouw." Beide ervoer ik als een compliment. Omdat ik zelf wist waarom ik zo overkwam / kom. Het heeft veel te maken met kennis van zaken en mensen en goed beslagen ten ijs komen. "Waarom moeilijk als het ook heel gemakkelijk kan?", dacht ik vaak als ik ploeterende collega's of anderen bezig zag. Men zei soms ook dat ik veel geluk had. Maar in veel gevallen dwong ik het af. Uiteraard speelde mijn gevoel een grote rol.
De kennis en vaardigheden kwamen niet zomaar aanwaaien. Goed opletten en luisteren en lering trekken uit situaties. Onzichtbaar voor de rest leerde ik erg veel. In mijn hele loopbaan heb ik slechts één keer iemand horen zeggen : "Jij weet bijna alles, maar je laat het vaak niet blijken." Ik antwoorde toen, dat je van zelf onderzoeken veel meer leert, dan vragen om een direct antwoord.
"Jij hebt het gemakkelijk", maar ze weten niet hoeveel tijd en energie dat gekost heeft. Samen met het gebruiken van het boerenverstand kom je een heel eind.