Op zolder, aan de balustrade, hangt een wasrek. Dat rek is naar mijn idee zo'n 30 jaar oud. Het is van 6 mm geplastificeerd metaal. Een aantal maanden geleden begon het witte plastic los te laten. Het vergaat en brokkelt af. Telkens als de was opgehangen of afgehaald was, lagen er witte kunststof schilfers op de trap. Reden voor de wasvrouw om een nieuw rek te kopen.
Het oude moest plaatsmaken voor een nieuw exemplaar. Maar toen de was opgehangen werd, bleek dat het nieuwe zo slap als een vaatdoek was. De spijlen bogen door. Ik heb het materiaal opgemeten. Het bleek nog geen 4 mm dik te zijn! Dus ruim 2 mm dunner dan het oude.
Ik heb het oude maar eens goed bekeken. Eerder overwoog ik het rek met een kunststoflijm in te smeren, zodat het afbrokkelen gestopt zou worden. Maar ik vond het geen goed idee. Ik zag de wasgoed al aan het rek blijven plakken. Oké, het scheelt weer knijpers. Toen dacht ik aan krimpkous. Maar daar had ik dan wel zo'n 15 meter van nodig. Uiteindelijk kwam ik terecht op tape. Die sterke grijze tape van de Action, waarmee ik al eerder zeer goede ervaringen heb opgedaan.
Ik heb het hele rek in die tape gerold. Elke spijl apart. Het zijn 17 spijlen en dan nog de zijkanten. In de lengte van de spijlen heb ik stukken tape geknipt en de strook voorzichtig om de spijl geplakt. De breedte van het tape ging 4x om de spijl. Dus je begrijpt hoeveel werk het was. Een aardig klusje, maar het resultaat waard.
Het oude trouwe droogrek kan er weer een aantal jaar tegen. Het ziet er chique uit, grijs met blauw. Toen ik de camera pakte om het resultaat vast te leggen, dacht Fenna dat zij weer op de foto ging. Gek beest.
