Terwijl in Mariopoel boze burgers laten weten dat de achtergebleven Oekraïense militairen de stad afbreken ('hebben de Russen gedaan!') ben ik weer aan de slag gegaan. Vanmiddag heb ik de jerrycan annex gereedschapskist van de bus gesleuteld. Hij hang gemonteerd op een fietsrekje aan het portier. Het rekje zit met m8 bouten op een alu profiel gebout. Dat profiel zat daar al op het portier gebout en was gebruikt om een fietsenrek aan te monteren. Ik heb de jerrycan schoongemaakt en licht geschuurd. Daarna heb ik een blikje Hammerite geopend. De kleur was donker groen. Met een kwast en een kleine roller heb ik de jerrycan zo goed en kwaad als het ging weer van een kleurtje voorzien. Het gaat er mij alleen om, dat de kist goed in de verf zit. Voor de rest boeit het mij niet zo. In de bodem heb ik vier grote gaten geboord, zodat eventueel vocht niet in de kist blijft staan.
Onlangs heb ik tegen instromend hemel- en waswater een rubberen slab boven het deurtje gemonteerd. Die flap scheelt een slok op een borrel. Ik moet het flapje wel even lichten als ik het deurtje sluit.
Dit jerrycan klusje bood mij ook de gelegenheid de ruimte op het portier achter de jerrycan even schoon te maken. Daar kan ik normaal gesproken nauwelijks bij. De volgende klus is ook al bekend. Ik wil dan de velgen weer eens aanpakken. Ondanks de roestwerende lak, worden weer bruine vlekjes zichtbaar op de stalen velgen. Over bruine vlekjes gesproken, gisteren zag ik in het tv programma Opsporing verzocht trouwens ook weer veel bruine vlekken. Maatschappelijke roest. Maar dat is een heel ander verhaal.
