Elke oorlog is een hel. Niet alleen voor de vechtende legers, ook voor de burgerbevolking. Eerlijk gezegd was ik blij, dat ik als dienstplichtige op tijd afzwaaide. Men had het op de kazerne over een inzet voor de VN in Libanon. Ten eerste had ik niet begrepen dat ik in Libanon ons landje moest verdedigen. Komt bij dat ik dienstplichtige was en naar mijn weten niet zomaar uitgezonden mocht worden. Maar helaas overtreedt de overheid soms ook wetten. Zo zijn veel dienstplichtigen na de oorlog ook naar Nederlands Indië gestuurd vanwege de oorlog daar. O nee, ik mag het geen oorlog noemen. Het heette 'politionele acties'. Toen was er ook al sprake van wreed 'politieoptreden'. Ik ken mensen die net uit Duitsland terug waren gekeerd als krijgsgevangene en/of dwangarbeider. Zij werden subiet naar de Oost gestuurd. Als een soort van straf. Tenminste, zo hebben die 'militairen' dat ervaren. Van een van hen weet ik dat hij medische behandeling nodig had vanwege martelingen. Maar die kreeg hij niet. Hij werd als dwangarbeider als een verrader beschouwd en werd zonder medische keuring naar de Oost gestuurd.
Zo terugkijkend in de tijd, zou ik voor alle missies bedankt hebben. Omdat we daar niets te zoeken hebben. Alle missies vind ik achteraf gezien zinloos geweest. Ze hebben enkel slachtoffers gemaakt, die vervolgens nauwelijks enige zorg kregen.