Vorige maand heb ik twee mensen een cadeau gestuurd; een herinnering aan vervlogen tijden. Een van hen reageerde direct na ontvangst met een dank je wel. Toen ik een week later nog niets van de andere ontvanger vernomen had, wilde ik toch even weten in hoeverre het cadeau afgeleverd is. Met de post weet je maar nooit en een verlies zou zeker in dit speciale geval heel erg zonde zijn. Erover te gaan zitten peinzen of misschien zelfs mokken, daar begin ik niet aan. Zonde van mijn tijd en positieve energie. Dus heb ik het de jarige maar even gevraagd. Job schrok van mijn vraag, want hij had het presentje gewoon op tijd, de dag na verzending, ontvangen. Zoals bedoeld; op een bijzondere dag. Door de drukte was ie glad vergeten mij dat te melden en ervoor te bedanken, zo zei hij wat beschaamd. Verder geen hard feelings hoor; no way! Wel een geruststelling. Voor beide kanten.