Gisteravond lag ik op bed met een verrekijker naar mijn konijntje te kijken. De lezers met een dirty mind (is a joy forever) moet ik teleurstellen; het wollig beestje liep buiten rond te springen. Ik had het al vaker gezien bij een oude caravan die afgevoerd moet worden. Het beestje is waarschijnlijk de durfal van het gezin. Het was een erg jong exemplaar, dat geregeld vreemde sprongen maakte. Erg komisch om te zien. Niet veel later verschenen er meer van die kleintjes. Ik telde er 7. En een tweetal grotere. Het was heel interessant te zien hoe die twee oudere de groep bewaakten en instrueerden als ze gevaar hoorden of zagen. Het was erg lastig om van zo'n grote afstand foto's te maken. Ik heb de beestjes daarom maar een nummer gegeven.
Vanmorgen regende het wat. Geen flinke bui, maar eentje waarvan ik dacht : dit gaat de hele dag duren. Het is windstil. Rond half elf probeerde de zon wat door te breken, maar de regen won.
Jammer, want het is verder goed weer om op de fietsen te stappen. Gelukkig hebben we een voortent, zodat we niet in de bus hoeven te blijven. En anders kan ik nog altijd van mijn konijntje genieten.
Vanmorgen regende het wat. Geen flinke bui, maar eentje waarvan ik dacht : dit gaat de hele dag duren. Het is windstil. Rond half elf probeerde de zon wat door te breken, maar de regen won.