Vooral op het gebied van het ontwikkelen van interacties met beeldschermgebruikers en gebruikers die met de afgedrukte overzichten moesten werken.
Het betrof niet alleen de layout, maar ook het gebruik van kleuren, letter- / tekengrootte en de teksten. Veel zaken moesten ook uniform geregeld zijn. Zoals o.a. de teksten voor foutmeldingen of aanwijzingen.
Aan de laatste moest ik vanmorgen terugdenken. Omdat ik nu bijna dagelijks boodschappen doe, krijg ik te maken met verschillende pinautomaten bij kassa's. Bij de een kan de enkel de kaart in een gleuf doen en vervolgens de code intoetsen. Oké, bij een ander ook, maar dan zit die gleuf ergens anders op het apparaat. Bij weer een ander apparaat kan ik ook betalen zonder een pincode te hoeven ingeven. Dan moet ik de pas tegen het apparaat houden. Maar bij het ene is dat tegen het scherm, bij een ander tegen de zijkant. Als ik vanwege het te vaak draadloos betalen alsnog een pincode moet ingeven, kan het zijn dat het ene apparaat mij een schermpje toont waarin alsnog om die pincode gevraagd wordt, terwijl een ander een knalrood scherm toont met een groot kruis en de kreet dat mijn pas niet deugt! Pas niet deugt? Nee jôh, : dat moet een verzoek zijn om een pincode. In dat geval moet ik de kaart alsnog in de lezer schuiven, aan de boven- of onderkant van het apparaat en vervolgens de pincode intoetsen. O ja, dat intoetsen kan ook lastig zijn. Er zijn piepkleine toetsenbordjes waarop je snel twee toetsen tegelijk kunt indrukken en wat grotere waar meer ruimte is voor je vinger. Tot slot kan het kapje aan de bovenkant van het scherm ook nog danig in de weg zitten om het schermpje te kunnen lezen. De toetsenborden bij de geldautomaten zijn wel goed te gebruiken. Alleen moet men nog iets bedenken om pinners te beschermen tegen overvallen met of zonder messteken. Maar dan moet ik het gaan hebben over opvoeding, integratie en immigratie. Kortom, vroeger was het beter.