Onlangs was ik op verjaardagsvisite. Echt veel mensen waren er niet, maar in een huiskamer komt het mij al snel erg druk over. Het werd zodoende weer een hele opgave voor mij, vanwege veel te veel prikkels. Ik had echter een plan B in de vorm van een hond. Als het me teveel zou worden, dan zou ik met de hond een wandeling gaan maken. Over dergelijke opties denk ik vooraf na, zodat ik niet ter plekke in een soort van paniek raak. Ontsnappingsluiken in de vorm van een paar scenario's geven me rust en vertrouwen.
Gelukkig word ik niet gedwongen naar verjaardagen, feestjes enz. te gaan. Men voelt met mij mee. Tegen mensen die daar geen begrip voor hebben, zeg ik (tegen mezelf) : "Jammer dan."