woensdag 8 januari 2020

Een rare tijd

Hoewel ik weet dat ik in een rare tijd leef, blijf ik me toch vaak verbazen over bepaalde zaken. Zo las ik de bewering dat men het voor gevangenen leuker moet gaan maken. Op die manier zullen ze niet snel opstandig gedrag gaan vertonen. Aldus de 'deskundigen'. Men wil dat gevangenen hun omgeving gaan veranderen in een soort van eigen thuis. Het advies is hen een telefoon te geven, een pasje om hun eigen cel aan de buitenkant af te sluiten als ze even eruit mogen. Zelf hun boodschappen bestellen en koken.
Ik weet dat inmiddels de eerst-ikke generatie die nooit een 'nee!' te horen heeft gekregen in de cel zit. Daar valt er niets te ikke-wil, daar klinkt geregeld nee! en wie een verbod negeert krijgt met gevolgen te maken. Tja, dat is dan even wennen allemaal. Daar wordt je als crimineel opstandig van. Gelukkig zijn er nog steeds zachte heelmeesters, die graag stinkende wonden ruiken. Mensen die niet geloven dat pamperen een averechtse werking heeft.
Het heeft vele jaren geduurd, maar eindelijk is het rapport van de vliegtuigramp op Faro van tafel geveegd. De toenmalige Raad voor de Luchtvaart hield ons toen voor, dat weersomstandigheden de oorzaak van de ramp waren. De Raad verzweeg de fouten van de piloten. Slachtoffers en nabestaanden hebben jaren gevochten voor de waarheid.
Helaas weer een voorbeeld van hoe overheden rapporten opstellen. Daarom heeft de Belastingdienst volgens mij extra tijd nodig om de dossiers aan de gedupeerden van de toeslagen te overhandigen. Er moet uiteraard eerst weer gemanipuleerd worden met de dossiers. Om te voorkomen dat ook deze gedupeerden een rechtszaak gaan voeren. En toch zijn er mensen, die volledig vertrouwen op dat soort rapporten.