Vanmorgen was ik weer bij de tandarts. Ach ja, ik laat nu eenmaal niet graag dingen op z'n beloop. Gisteren vertelde de mondhygiëniste mij namelijk, dat een ver staande kies (ook wel verstandskies genoemd) rechts boven en achterin aan het losraken was. Ik had zelf ook al een donker bruin vermoeden, omdat die kies soms gevoelig was en omdat hij los aanvoelde. Zij adviseerde mij de tandarts ernaar te laten kijken, want het was beter die kies te laten trekken. Toen ik bij haar klaar was, heb ik direct een afspraak gemaakt bij de balie. Ze vond zowaar een gaatje : Ik kon de volgende ochtend (vanmorgen dus) tegen elf uur bij hem terecht.
Ik weet niet of het toeval was, maar afgelopen nacht was de kies weer gevoelig. Ik schreef dat maar toe aan de tandsteenbehandeling. Neemt niet weg dat ik blij was toen ik vanmorgen op wegging naar de tandarts. Weg met dat onding!
De tandarts controleerde de kies. Hij was het eens met de conclusie van de mondhygiëniste, dus dat werd trekken geblazen. Maar eerst verdoven. De tandarts legde mij de stappen van het trekproces uit. De eerste prik was gevoelloos. De tweede, in mijn verhemelte, was behoorlijk pijnlijk. Mijn paniekaanvallen schoten omhoog. Toch lag ik verder vrij ontspannen in de stoel. Voordat ik het besefte was de kies eruit. De assistente zei dat ze een tampon in mijn mond ging stoppen. Ik dacht : "Hè, een tampon??" Het bleek een gaasje te zijn, dat ze eerst oprolde en toen in mijn gevoelloze mond propte. De tandarts adviseerde mij nog even rustig te blijven liggen, totdat ik me weer helder zou voelen.
Zelf dacht ik na het trekken al : "Als ik nu opsta, val ik om." Toen mijn geest weer opklaarde ging ik rechtop zitten. Dat ging goed, dus stond ik op. De tandarts vroeg mij hoe het ging. Ik zei dat ik tevreden was over de behandeling. Hij zei : "U bent erg ontspannen." Voordat ik naar buiten ging, keek ik toch even in de spiegel. Ik slaakte een zucht van opluchting. Er hing geen tampontouwtje uit mijn gevoelloze mond te bungelen. Haha!