vrijdag 3 januari 2020

Handen uit de mouwen

Na de jaarwisseling hebben we hier nauwelijks nog vuurwerk gehoord. Gelukkig maar. We hebben zelf weliswaar geen vuurwerk afgestoken, maar wel opgeruimd. Gisteren heb ik het pleintje weer ontdaan van vuurwerkrestanten. De Syrische jongelui heb ik nog niet gezien, dus heb ik het zelf maar gedaan. Er zijn ook locaties waar restanten vlak voor de deur op het gazon liggen. Ik ging er vanuit, dat de bewoners die zouden opruimen. Oké, het is misschien nog vroeg. Ze lopen er een aantal keren per dag langs, want ze hebben ook een hond die geregeld wordt uitgelaten.
Omdat ik daar toch al wat rommel aan het opruimen was, heb ik die restanten ook maar gelijk opgeraapt met de grijper. Tijdens dat werk kwamen de bewoners met hun hond naar buiten. Dit keer liepen ze mij zwijgend voorbij. Normaal groeten wij elkaar. Groet-schaamte? Vreemd.
Maar goed, ik heb  weer mijn best gedaan om de buurt weer wat mooier te doen ogen. Ik werd daarvoor door een passerende buurtbewoner bedankt. Ook leuk. De containers zijn nog afgesloten. Dat is te merken. Maar ook dat is slechts tijdelijk.