zondag 6 mei 2018

Niet gevlagd

Afgelopen dagen hebben we niet de vlag uitgestoken. We waren op de camping, waar we weinig gemerkt hebben van de herdenking (het was er erg stil...). Gisteren waren we zo druk bezig met het leeghalen, opruimen en schoonmaken van de bus, dat we de bevrijdingsvlag totaal vergeten zijn. De vlag zijn we dan weliswaar vergeten, de bevrijding dus niet. Ik vroeg me af hoe lang men de bevrijding in het verleden gevierd heeft. Zoals toen de Romeinen en de Noormannen vertrokken waren. Of toen de 'Spanjolen' en later de Fransen verjaagd werden. We vieren nog wel het einde van de Duitse bezetting. En 3 oktober en andere feesten die de bevrijding van een stad vieren uit vroegere tijden.
Het wachten is nog steeds op al die andere bevrijdingsfeesten. Bevrijd zijn van armoede. Bevrijd zijn van discriminatie en racisme. Bevrijd van oorlogen en oorlogszuchtige taal. Bevrijd van hebzucht en egoïsme. Bevrijd van leiders die niet in staat zijn op spirituele wijze ons te begeleiden en enkel aan zichzelf en hun succes denken. Tja, er valt nog veel te bevrijden. Maar of die dagen er ooit komen, betwijfel ik.
Ik heb om me heen veel gevallen gezien van mensen die niet bekend zijn met het vlagprotocol. Soms komt dat slordig over. Vlaggen die op Koningsdag uitgestoken zijn en op 4 mei nog steeds vrolijk aan de gevel van de woning wapperen. In militaire dienst heb ik over het vlagprotocol geleerd. Ik houd me er ook niet helemaal aan. Zo mag de vlag niet over de grond slepen. Maar ja, ik ben niet zo groot, dus valt het opvouwen van de grote vlag niet te doen. Tenzij ik op een huishoudtrap ga staan of naar de zolder loop vanwege het trapgat, maar dat gaat mij te ver.
Laten we wel zijn, onze nationale driekleur staat onder zwar(t)e druk. Die vlag zou staan voor nationalisme. Dat schijnt tegenwoordig een synoniem te zijn voor racisme, vreemdelingenhaat, ultra-rechts, discriminatie en voor alles waar veel mensen overdreven gevoelig voor zijn. De nationale driekleur is al lang niet meer onze trots wapperende vlag. Het is meer een slap hangende vieze handdoek geworden, waar iedereen zijn smerigheid aan mag afvegen. Met dank aan de politiek, die daarin voorop loopt. Wellicht jammer voor velen, maar op onze camper zitten twee mooie vlaggen geplakt; een voor- en een achterop. Achterop vanwege de fietsendrager die voor de kentekenplaat valt. En omdat ik er toen 2 besteld heb, ook maar eentje voorop. Opvallend genoeg vindt men die in het buitenland erg mooi. Logisch, want in andere landen is men juist trots op hun nationale vlag. Hier dus niet. En ik draag niet eens een bomberjack, of een shirt van Lonsdale en op mijn hoofd zit nog haar. Om over mijn kleurtje maar te zwijgen. Maar ja, die vlag hè. Al heb ik nog geen racisten en ander tuig zien rondlopen in een Nederlandse vlag.