Je kunt wel de intentie hebben je kinderen goed te willen op te voeden, maar ondanks dat kan het gebeuren dat ze toch over de schreef gaan. Vandaag las ik over een vader, die zijn zoon heeft aangegeven wegens diefstal en vernieling. Hij herkende zijn eigen vlees en bloed, toen hij beelden zag van de genoemde overtredingen. Voor zo'n vader heb ik respect. Hij blijft trouw aan zichzelf en zijn manier van opvoeden. Hij heeft zijn zoon door de aangifte ook te kennen gegeven, dat zijn zoon de gevolgen van zijn daden moet accepteren. Helaas komt het veel vaker voor, dat ouders hun kinderen in bescherming nemen. Ze moedigen bewust of onbewust ongewenst gedrag van hun kinderen aan. Omdat die kinderen er zodoende mee wegkomen, zullen zij niet snel tot ander inzicht komen. Het wordt eerder van kwaad tot erger.
In een rechtszaak over een liquidatie van een verkeerde persoon (een zogenaamde vergis-moord), neemt de rechter de daders kwalijk dat ze zich niet goed voorbereid hebben. Huh? Gaat zo'n rechter die criminelen ook nog advies geven hoe ze een liquidatie moeten uitvoeren? Het zou zo maar kunnen hoor, want Justitie komt handen tekort.