Minder zwaluwen?

'mijn' zwaluw

Eind april, begin mei streek de eerste zwaluw bij ons huis in Lelystad Haven neer. Meestal zat ie op de rand van de dakgoot. De aankomst werd aangekondigd met druk gekwetter. Alsof ie mij zijn verhaal deed over de lange vlucht uit Afrika. Ik herinner me, dat ik telkens weer blij verrast reageerde, wanneer ik in het voorjaar dat gekwetter hoorde. Alsof een lang gemist iemand weer terug was. Raar, maar waar. We hebben een aantal jaren een paar koppeltjes in de schuur gehad. Ik heb later speciale voorzieningen aangebracht, om het die beestjes wat gemakkelijker te maken. En ons ook, want ze kunnen de boel behoorlijk vervuilen. Het was erg mooi zo dicht bij die beestjes te kunnen zijn en hun bezigheden te kunnen volgen. Vanaf het vinden van een geschikt plekje voor een nest, het bouwen ervan tot de verzorging en vlieglessen van de jongen. Tot september krijgen ze twee keer jongen. Daarna vertrekken de boerenzwaluwen weer naar het verre Afrika. Het is voor mij bijna onvoorstelbaar dat zo'n klein vogeltje zo'n enorme afstand kan overbruggen. En dan vooral de jongen van dat jaar.
Ooit heb ik van een collega een mooi en vooral interessant boek gekregen over zwaluwen getiteld De zwaluwen van Singraven. Ik heb het boek een keer uitgeleend aan een kunstenares. De uitleen ging gewoon per post. Een kwestie van vertrouwen. Ze schilderde ook vogels en had van het boek gehoord en de mooie foto's die daarin stonden.
Dit jaar schijnen tienduizenden zwaluwen minder verwacht te worden. Deskundigen vragen zich af of er zich onder weg soms een ramp voltrokken heeft.