Het was ooit een tamelijk stil pleintje hier. Er werd af en toe gespeeld door kleine kinderen, soms begeleid door een ouder. Ze spelen meestal op en rond de betonbielzen. Sinds de komst van de vluchtelingen is het pleintje steeds vaker een plek voor grotere kinderen. Van Arabisch komaf. Het maakt ons niet uit waar die mensen vandaan komen, hoor. Het blijft wel jammer dat ze telkens weer rommel achterlaten. Sinds hun komst. Ik heb er diverse keren over gesproken, maar zonder veel effect. Ik geef toe, dat de buitenlandse kinderen hier direct in de buurt zich wel houden aan de 'schone' afspraak. Maar hun vriendjes daarentegen niet. Ken je die pakjes met
bamisoep? Je weet wel, die met zo'n blokje mie en twee zakjes met kruiden en vaak peper. De mie moet je zo'n 3 minuten in kokend water leggen en vervolgens afgieten en die zakjes er doorheen tjampoeren. Nou, er is een Arabische jongeman, die de mie zo rauw opeet. De grote en kleine zakjes gooide hij hier op het pleintje. Ik heb hem gevraagd dat niet meer te doen. Ik vroeg hem eens goed te kijken en te zien hoe schoon het hier is. Hij mocht de verpakkingen in onze kliko gooien, die onder handbereik in ons voortuintje staat. Hij beloofde dat te doen.
Een paar dagen later zie ik hem die zakjes in de struiken op het pleintje wegstoppen. Ook weer wat van gezegd, op vriendelijke toon. Weer later lieten ze lege frisdrank blikjes en zakjes achter. "O, mag dat ook niet?", was de reactie. Ik ben er sindsdien mee gestopt. We ruimen de boel zelf maar op. De milieukwesties mag men ook beter onder de aandacht van de vreemdelingen brengen. Ze maken er soms een smeerboel van. Maar ja, als je niet anders gewend bent.... Voor het overige gedragen ze zich probleemloos.
Wat mij ook niet zint, is de manier waarop bepaalde grotere jongens (13-16 jaar) mij aankijken en/of aanhoren. Soms lijkt het alsof ik bij hen op bezoek ben of zo. Maar wellicht ligt dat aan mij.
