Sprekend over zweet, ik moest een keer bij de directeur komen omdat ik bij een opdrachtgever twee dagen eerder was weggestuurd. Het project was af, maar de opdrachtgever vond dat ik me niet meer met interne IT zaken mocht bemoeien. Dus : opzouten Willem! Een dank je wel is leuker. Maar ach, shit happens everywhere in de detachering. En dus moest ik bij mijn directeur op het matje komen. Toen ik zijn kantoor binnenging, zei hij quasi serieus : "Ja, nu breekt het angstzweet bij je uit, hè!" Ik keek hem enkel wat verbaasd aan, haalde mijn schouders op en ging zitten. Zijn uitspraken deden mij niet zoveel, omdat ik vanwege zijn zeer zwak acteren (zowel zakelijk als sociaal) toch al geen respect voor deze omhoog gevallen boekhouder had. Komt bij dat ik net weer een grootschalig project met succes afgerond had. Iets waar zelfs de opdrachtgever en het hoofdkantoor niet in geloofden. Tussendoor heb ik nog wat andere zaken voor hen gedaan, om het bedrijf verder op weg te helpen. En toen, een schop onder mijn kont.
Meneer de directeur had al snel in de gaten, dat hij met mij niet moest sollen. Ik ging relaxed in een stoel zitten en keek veelvuldig naar buiten, terwijl hij aan het woord was. Ik merkte dat hij alsmaar onrustiger werd door mijn houding. Ik weet niet eens meer wat ie allemaal gezegd heeft. Wel dat hij opeens zei : "Zal ik even koffie halen?" Dat was toen ik hem naar de bedrijfsresultaten vroeg. Toen hij terugkwam met twee bekers koffie, moest ie even een telefoontje plegen zie ie. Toen meneer na 10 minuten nog niet teruggekeerd was, ben ik maar weggegaan. Naar huis. Vier maanden later ging de zaak failliet. Gelukkig wilde mijn nieuwe opdrachtgever mij op zijn loonlijst zetten.