Als mijn moeder even het huis verliet en wij kinderen thuis moesten blijven, dan waarschuwde ze ons tegen eventueel wangedrag. Daarbij zei ze vaak : "...en denk erom, de koekjes zijn geteld!" Bij overtreding volgde straf. Ik leerde op die manier mijn zelfdiscipline te trainen. Al geef ik toe, dat ik toch vaak dingen deed, die anders niet mochten. Zoals van het balkon klimmen en op de dakkapel zitten.
Zelfdiscipline, daarmee heb ik nog vaak te maken. Vooral op het gebied van eten en bewegen. Lekker eten natuurlijk en niet snel de bromfiets of de auto pakken, maar fietsen. Deze slager mag over zijn eigen vlees zeggen, dat zelfbeheersing mij behoorlijk goed af gaat. Ik heb ook geen moeite me aan regels te houden. Het aantal bekeuringen is op een hand te tellen. Daarbij is er ook één die geheel onterecht was. Als kind en tiener had ik erg veel moeite met het huiswerk maken. Ik speelde liever. Toen was ik nog niet zover wat mijn zelfdiscipline betreft. In die tijd had ik nog de overtuiging, dat ik voor de leraren en mijn ouders werkte en niet voor mijn eigen toekomst. Dat was het gevolg van alles van boven opgelegd krijgen.
Ik vind het voor mezelf gemakkelijker me aan regels te houden, dan telkens over mijn schouder te moeten kijken of iemand ziet dat ik in overtreding ben. Dat laatste is veel te vermoeiend voor mij.