Eerlijk gezegd heb ik slechts sporadisch gekeken naar de prestaties van de Nederlandse sporters. Desondanks ben ik wel erg onder de indruk van hun inzet. Ik kijk niet zozeer naar resultaten, maar meer naar de persoonlijke inzet. Over die inzet niets dan lof.
Bij de teamsporten zag ik nergens een lamlendige inzet, zoals dat bij het betaald voetbal wekelijks te zien is. Wat ik wel vreemd vind, is dat sporters die ondanks hun voorbereidingen en selectie geen medaille behalen, naar huis gestuurd werden! Sommigen spraken hier over de 'loser-vlucht' naar huis. Dat vind ik zo min. Ik vond het trouwens ook min dat ze niet eens de afsluitingsceremonie mochten bijwonen. Ik proefde zelfs in sommige teleurstellende reacties van het Olympisch Comité een soort van melkkoeien sfeer. "We zijn teleurgesteld in het aantal medailles", was het commentaar. En dan maar roepen, dat meedoen belangrijker is dan winnen. Vergeet niet dat Nederland een relatief klein land is.
Het niet mogen meemaken van het afscheid doet me denken aan het verlaten van een werkgever voor eind december van het jaar. De vertrekkende medewerker had dan geen recht op de eindejaarsbonus. Hij heeft wel gedurende dat jaar mee mogen /moeten werken aan het bedrijfsresultaat, maar een deel ervan krijgen is er niet bij. Ik heb bij een bedrijf gewerkt, dat ook zo'n belabberd oneerlijk systeem hanteerde. Daar heeft het personeel zich flink tegen die regel verzet. Gevolg was dat de eindejaarsbonus voortaan naar rato van het aantal maanden dienstverband in dat jaar uitgekeerd werd. Of wel : voor alles is een oplossing.