Twee plekken verderop naast ons, kampeerde een oma met haar vier kleinkinderen. Petje af hoor. We hoorden een van de kinderen zeggen dat hun ouders pas gescheiden zijn. Het jongste ventje huilde een paar keer en zei dat ie naar zijn moeder wilde. Zo kasian ja.
Toen ik de afwas ging doen, kwam een blond meisje van Tims leeftijd naast me staan. Ik vroeg haar of het haar beurt was om de vaat te doen. Ze antwoordde bevestigend. Ze vertelde dat ze ook thuis kookte. Pasta's maken was haar favoriete bezigheid. Ik vertelde haar over mijn afwasbeurten toen ik zo jong was als zij.
Ons geanimeerd gesprekje werd onderbroken door een meneer. Ik zei haar dat ze controle kreeg. Meneer reageerde : "Nee hoor, ze krijgt hulp."
Meneer stond koud naast me toen hij met zijn gebrom begon : "Waarom leg je dat daar neer? Dat kan je beter aan de andere kant neerleggen! En waarom doe je alleen warm water in de bak?" Het meisje keek wat hulpeloos naar mij en zei : "Straks meng ik het met koud water tot het goed is."
"Nee, dat doe je gelijk. Draai die kraan open!", brieste meneer. Het meisje werd zenuwachtig. Ik stopte mijn werk en keek naar meneer. "Hou daarmee op, stop die klauwen van je in het water en ga afwassen!"brieste hij grof verder. Het was even stil. Meneer voelde blijkbaar mijn ogen in zijn rug priemen. Hij draaide zich om, keek mij aan en zei toen tegen het meisje : "Ik ga wel weer. Maar ik kom straks weer terug." Dat laatste klonk als een soort waarschuwing.
Toen de nare meneer weg was, vroeg ik : "Was dat je vader?"Het meisje zei met duidelijke schaamte : "Ja." Toen ik vroeg of ie soms in het leger of bij de Marine werkte, keek ze mij wat verrast aan en zei : "Hij werkt bij de Marine." Ik zei berustend : "Tja, dat dacht ik al. Een beste stuurman."