Folie op de ramen

Vanmorgen, toen Fenna mij uitliet, zag ik tegen een boom een grote boodschappentas staan. Toen ik dichterbij kwam, zag ik dat ie volgepropt was met lege bierblikjes van een zeer goedkoop merk. Ik heb de tas laten staan, want vaak levert het alsnog via de normale weg opruimen negatief commentaar op. Dit keer in de geest van : "Ja, maar dat is geen campingafval!" Dus moet ik op zoek naar een publieke afvalcontainer. Maar dan beloop ik de kans door zo'n pennenlikker van Handhaving aangesproken te worden. Die ziet dat soort spul als huishoudelijk afval, dat ik wil dumpen. Zo positief zijn die mensen van Handhaving nou ook weer niet ingesteld. Iemand die vrijwillig zwerfvuil opruimt, wordt vaak met Aziatische ogen aangekeken. Ik heb altijd gedacht dat het milieu belangrijk was, maar het zijn de regeltjes. Altijd maar weer die regeltjes. Naar de intentie van mensen wordt niet gekeken.
Na de koffie en een enorme regenbui zijn Sonja en ik donker folie op een raam van een van de achterportieren gaan plakken. Da's pas leuk werk voor een stel om samen te doen! We hebben dat nooit eerder gedaan. Wel een poging tot behangen, maar die liep op een ruzie uit. Dat was in onze flat in Zoetermeer, in 1977.
Dat folie zag ik bij de Action liggen. Je weet wel die goedkope zaak met die foute fietsbanden. Drie meter van dat spul 76 cm breed kost nog geen drie euro! Dus dan is zo'n plakcursus erg goedkoop.
De eerste poging verliep desastreus. Nee, geen ruzie. We hebben eerst het raam schoongemaakt, toen de folie ruwweg op maat geknipt, vervolgens de beschermlaag gedeeltelijk verwijderd. Dat laatste deden we door aan beide zijden een strookje plakband te plakken en die twee vervolgens uit elkaar getrokken. Met de nagels peuteren was niet te doen. Vandaar. Gevolg was dat het spul na het verwijderen van de beschermlaag super statisch werd en alle kanten, behalve natuurlijk de goede, op vloog. Het raam hadden we trouwens vooraf nat gesproeid. Dat vel folie veranderde rap zonder vloek maar wel met een diepe zucht in een dikke prop.
Maar we hadden weer wat geleerd. Over hoe het niet moet. Haha!
De tweede poging verliep zowaar succesvol. Een raam is dus beplakt. Het beoogde resultaat wordt waargemaakt : minder inkijk en zonlicht. Straks nog zo'n raam en dan het raam van de schuifdeur. Er zal wel een rol bijgekocht moeten worden. Maar ach, hij kost maar drie euro.