Onze kleinkinderen weten gelukkig (nog) niet wat een dominee is, dus ik kan ermee doorgaan. Ik heb geregeld Bijbelse teksten gebruikt. Maar meer om humoristische redenen. Zoals toen iemand erg naar promotie zat te hunkeren. Ik reageerde toen met : “Voorwaar ik zeg u, nog eerder gaat een kameel door de oog van een naald....”
Of als er weer eens geklaagd werd : “Is er geween in Israël?” Het viel me telkens weer op, dat collega’s met een kerkelijke achtergrond altijd moesten lachen. De goddeloze rest zag er de humor niet van in. Zelf heb ik geen dominee aan mogen horen, die mij met zijn preek geboeid deed luisteren. Die preken gingen in mijn beleving heel ergens anders over. Over voor mij on(be)grijpbare zaken. Niet over dagelijkse dingen. Zeg maar : niet over levensvraagstukken van een jonge puber die geregeld de hand aan zichzelf sloeg en daarna in stilte jammerde : “Mijn God, waarom doe ik dit?” Een vraag die mij later werd beantwoord door een verstandig persoon : “Omdat je onderweg bent van Wimmie naar Willem” Of andere vragen zoals : Waarom moet ik naar school? Waarom moet ik straks werken? Waarom moet ik straks kinderen opvoeden? Waarom zijn al die leuke dingen des duivels?
Sommigen hebben mij gevraagd of ik een volgeling was van Deepak Chopra. Vanwege de manier waarop ik dagelijks met mensen en het werk omging. En nee, dat was ik dus ook niet. Ik bezoek graag oude kerken, maar ik ben geen dominee. Ik ben gewoon mezelf. En dat is soms al erg genoeg.