Vanmorgen kon ik het toch weer niet laten. Toen Fenna mij uitliet zag ik weer die zak vol lege bierblikken staan. Ik heb die zak toch maar opgepakt en hem zo’n kilometer verderop in een openbare vuilcontainer geleegd. Ik heb eerst als een crimineel om me heen gekeken, want je weet maar nooit. Goed werk wordt maar al te vaak bestraft.
Onze overburen zijn duidelijk andere kampeerders. Zij loopt er netjes gekleed bij en haar rode schoentjes met hakken zakken diep weg in de grond als ze met vreemde pasjes over het terrein loopt. Hij, een hartpatiënt, gaat dagelijks netjes gekleed (overhemd, broek met vouw) en ook hij beklaagt zich over het weer. We zijn merkbaar onder de Nederlanders. Er wordt dagelijks geklaagd over het weer, wat met name rond het sanitairgebouw te horen is. Emigreren lijkt me voor hen een betere bezigheid, dan kamperen. Soms zeg ik lachend, dat je vakantie moet verdienen. Haha! We hebben ons tijdens vakanties nooit druk gemaakt over het weer. Ook tijdens die periodes is en blijft het Hollands weer, zoals we dat ons hele leven al gewend zijn. Dus stemmen wij daar onze bezigheden op af.
 |
| Hondenweer, dus..... |
Op regenachtige dagen zoals deze week, zijn we veel in de camper bezig. Hier en daar wat herinrichten voor wat betreft de spullen, opruimen en schoonmaken en bijvoorbeeld verduisteringsfolie op de ramen plakken. Vanwege het succes met de achterruiten, heb ik nog een rol gekocht voor de beide zijramen. Het raam in de schuifdeur en daar tegenover bij het aanrecht zijn inmiddels dus ook ‘getint’ met zwarte folie. Het bevalt ons hier zo goed, dat we er een paar nachten extra tegenaan geplakt hebben.
