Op pad

Een weekje zonder internet. Hoe bestaat het! Nou, gewoon. we zijn toch in Duitsland. Maar hier het reisverslag van de eerste dag.

‘s Morgens de boel nog even gecontroleerd en de laatste benodigdheden ingeladen. Als laatste ging de fietsendrager op de trekhaak. Omdat de haak relatief laag zit, leek het alsof de drager over de weg gesleept zou worden. Een vreemd gezicht. Het plaatsen van beide fietsen bleek dit keer lastiger dan een dag eerder. Op Zondag had ik de drager getest terwijl ie op de grond lag. Ik heb toen beide fietsen erop geplaatst. Dat ging vrij gemakkelijk. Maar vanmorgen, met de drager op de trekhaak, dus niet. Een kwestie van wennen, zo leek het. Om de heringerichte camper met de fietsdrager alsnog goed uit te proberen, zijn we naar de Achterhoek gereden. Een ritje van ruim 150 km. Voorbij Arnhem zagen we aan de andere kant van de snelweg een enorme file staan. Het waren de bezoekers van de Zwarte Cross, die hopelijk na een zeer geslaagd weekend weer huiswaarts stil stonden in de zon. We genoten van de eigenzinnig gespoten caravans en aanhangers met hilarische teksten en afbeeldingen. Afgaande op de uiterlijke staat vroeg ik me in sommige gevallen af in hoeverre ze eigenlijk zo de weg op mochten. Wat een oud spul! Ze worden speciaal voor het evenement aangekocht. Vaak voor een paar grijpstuivers.
Fenna gedroeg zich zowaar veel rustiger in de camper dan in de auto. Ze had alleen wat moeite met het feit dat ze niet zo gemakkelijk naar buiten kon kijken.
Het rijden met de bus was een feest vergeleken met een caravan op de knobbel. Vooral het versnellen en inhalen ging erg soepel. Even vlug naar 120-130 en dan weer terug naar 100 -110. De 2.5 diesel liep als een zonnetje. In de bak zelf hoorden we geen gerammel, dus Sonja had haar werk prima gedaan.
In de Achterhoek waren de omleidingen vanwege de ZC nog actief. We kwamen zodoende via de noordelijke kant Winterswijk binnen. We vonden de camping vrij gemakkelijk.
 “Ik zie een bekend gezicht”, zei de receptionist. “Je haalt me de woorden uit de mond”, antwoordde ik. Met een radende blik : “Harry?” Ik antwoordde met mijn naam. Hij schudde met zijn hoofd en toverde onze gegevens uit de computer. Het oude adres werd gelijk aangepast.
Ik mocht uit een viertal plekken kiezen. Nadat we de wagen opgesteld hadden, heb ik eerst Fenna laten genieten van een koele duik in het Hilgelomeer. Na de lunch zijn we de camper gaan uitpakken en inrichten voor dagelijks gebruik. Ik was alleen vergeten de watertank te vullen. Die heb ik maar met een grote emmer water en een stuk slang via het hevelprincipe alsnog gevuld. De tank kan maximaal 20 liter bevatten, dus zo’n gedoe was het ook weer niet. Zowel de watervoorziening als de elektra werken naar verwachting.
Toen we ‘s avonds voor de eerste keer in ons bed kropen, viel het ons beiden op alsof we in onze ouwe, trouwe caravan lagen. Het kwam erg bekend en vertrouwd over.