Er is sprake van aflossing van de wacht. Nu ik me enigszins in de herstel fase bevindt, is de ander ziek geworden. Nu moe tik goed opletten niet te hard van stapel te gaan lopen.
Omdat ik nogal een flapuit ben, reageer ik soms niet op mensen die niet mij iets vragen maar aan het vissen zijn. Je weet wel, in een gesprekje plots zeggen : "Mijn tuin ziet er niet uit" gevolgd door een zucht en een afwachtende houding. Of een andere opmerking, die mij moet verleiden tot hulpverlening. Ik moet mezelf dwingen om dan niet daarop in te gaan door mijn hulp aan te bieden. Nee, want het zijn telkens weer dezelfde mensen, die niet vragen maar vissen. Dus is mijn reactie op de opmerking "Mijn tuin ziet er niet uit" : "O maar die van ons ook niet hoor."
Oké, het is van mijn kant misschien wat belerend. Aan de andere kant : vragen staat vrij. Gelukkig vragen de meesten mij om hulp en lopen ze niet zo te vissen.