Vandaag kreeg ik post van de uitvaartverzekering Dela. De brief herinnerde mij eraan, dat ik een keer zal doodgaan. Ik was het al weer helemaal vergeten. Voor zover ik weet gaan er telkens anderen dood. En er zijn zoveel anderen doodgegaan. Maar ja, ook mijn tijd zal een keer komen. Ik ben er ook niet bang voor. Het enige waarop ik hoop, is dat er geen lijdensweg zal zijn. Ik heb de dood van zeer dichtbij meegemaakt. Hij hoort bij het leven. Het is een gegeven dat aan het ontstaan van leven gekoppeld is. De dood is doodgewoon. Om die reden heb ik geen moeite met post van Dela. Wat ik niet doe is rouwadvertenties lezen. Die houd ik liever op afstand. Toen ik jonger was en nog weinig met de dood te maken had gekregen, las ik ze wel. Uit belangstelling / nieuwsgierigheid.
Nee, ik ben niet dagelijks met de dood bezig. Ik heb het al druk genoeg en wil het bij voorkeur bij leuke dingen houden. Er vallen veel mensen plots voor dood neer. Ook veel die jonger zijn dan ik. Als het mij nu zou overkomen, zijn er geen kwesties waarvan ik denk : had ik maar.... Ik ben gewoon b(l)ij met alles en iedereen. Het leven is mooi en wonderlijk.