Er zijn mensen die de Bijbelteksten bijna letterlijk opvatten. Zo las ik over een vader, die dagelijks huilend zijn kind sloeg ('wie zijn kind liefheeft, spaart de roede niet') . Een dominee, die deze spreuk uit het OT aanwendde om een pedagogische tik te verantwoorden werd aangeklaagd wegens opruiing / aanzetten tot kindermishandeling. Het verweer is dan : ja, maar het staat in de Bijbel.
Vaak moet ik aan deze Bijbelvaste figuren denken, als ik politici of ambtenaren hoor spreken. Die zijn ook een soort van Bijbelvast. Ze spreken over eerder gemaakte afspraken die op papier staan. Ze handelen ernaar onder verwijzing naar dat papier. Alsof ze er zelf niets aan kunnen doen. Allemaal onzin. Men misbruikt het geschrevene om de eigen handen in onschuld te kunnen wassen en zaken naar eigen hand te kunnen zetten. Politici / ambtenaren zijn als de dood voor papieren tijgers. Tenminste, alleen als het geschrevene hen goed van pas komt.