Als ik met Fenna wandel, lopen we deels door straatjes langs huizen. Als ik iemand achter een raam zie zitten of staan, die ons ziet zwaai ik even. Ze zwaaien allemaal terug. Met een lach. Ik weet dat een aantal van hen alleen zijn en wellicht wat eenzaam. Misschien missen ze iemand. Vooral in deze periode. Sinds de verkoop van onze kampeerbus ben ik zelf ook wat apathischer geworden. Ik kijk veel vaker naar de tv dan voorheen en ik puzzel meer. Terwijl ik liever in beweging en bezig ben. Als het even kan wil ik niet achter de geraniums belanden.