Niet alleen als het om gedrag en/of welzijn gaat, ook op het gebied van gezondheid stel ik me als eerste de vraag : hoe komt dat, wat is de oorzaak? Vandaar dat ik niet snel naar medicatie of alcohol of drugs grijp om mijn klachten te lijf te gaan. Soms is medicatie handig als hulpmiddel tijdens de structurele aanpak van de oorzaak / oorzaken.
Ik heb erg veel moeite met bijeenkomsten als feestjes, afscheid / begrafenissen en andere situaties met veel mensen en/of muziek / lawaai. Ook ergens gaan eten valt me vaak zwaar. Daar is niet alleen de gevulde / benauwende ruimte, maar ook de geur van het eten / koken een trigger voor paniekaanvallen. Ik doe het soms wel, om niet helemaal in een sociaal isolement te geraken. Ik bedoel, het zijn vaak gelegenheden om na zeer lange tijd familie en/of kennissen weer eens te ontmoeten. Of omdat ik per se afscheid wil nemen van iemand. Dat is dan een reden om over die drempel te stappen. Een hoger doel helpt wel vaak om toch te gaan.
Achteraf ben ik doodmoe en heb ik een paar dagen nodig om te herstellen. Ik gebruik geen medicatie. Ik probeer het via ontspanning, wat ook een andere vorm van inspanning kan zijn. Toen ik besefte waar mijn klachten vandaan komen, gaf die wetenschap mij ook een bepaalde rust. In deze periode ben ik weer onrustig. Maart, een wisselvallige maand met een nieuw begin en pijnlijke herinneringen.