zaterdag 30 maart 2019

Achteruitrij alarm

Toen we nog in de Hyundai reden en daarvoor in de Renault, had ik een achteruitrijlamp vervangen door een, die een alarmsignaal geeft. Een onderbroken pieptoon.
Ik heb dat gedaan, omdat we dicht in de buurt van een basisschool woonden. Achter ons huis was een straatje met een onoverzichtelijke, haakse bocht. De aangrenzende tuin was omheind met schuttingdelen, dus het zicht was daar nul komma nul. Als ik achteruit het straatje uitreed (de andere richting was afgesloten vanwege sluipverkeer), dan gaven de auto's een goed hoorbaar alarmsignaal. Eventuele fietsers en/of voetgangers konden dan horen, dat er een voertuig naderde. Ik reed weliswaar stapvoets, maar de jonge fietsers kwamen vaak met hoge snelheid pardoes de bocht om. Piep, piep, piep, hier komt Wimmie!
Op de kampeerbus heb ik toen ook zo'n alarmlampje gemonteerd. Zo'n bus geeft niet bepaald ruim zicht naar achteren. Maar dat piepende lampje werd tijdens de eerste de beste APK verwijderd en vervangen door een gewoon. De receptionist zei mij later, toen hij mij het alarmlampje teruggaf, dat het licht niet gelijk was aan dat van de andere achteruitrijlamp. Ik heb daar verder niet bij stilgestaan, maar vond het wel wat overdreven. Ik kon nauwelijks een verschil zien. Maar goed, ik ga dat alarmlampje toch maar weer monteren, zij het apart. Ik zal daarvoor een aparte fitting moeten aansluiten. De fitting ga ik bij de sloop (typt korter dan autodemontagebedrijf) halen. Ik monteer hem in een waterdichte behuizing aan de buitenkant onder de vloer. Ik sluit die fitting aan op de verlichting van de achteruitrijlampen. Hopelijk ben ik dan van het APK probleem af en kan ik piepend achteruit rijden.