Het is goed te zien dat een van onze kids vele malen beter in zijn vel zit sinds hij van werkgever is veranderd. Op de keper beschouwd heeft zijn directeur hem weggejaagd. Daar was nogal veel tijd mee gemoeid, want onze zoon kan veel verdragen en had hart voor de zaak. Maar ook hij heeft zijn grenzen. Dus na een kleine 20 (!) jaar trouwe dienst en meer dan volledige inzet heeft ie zijn biezen maar gepakt. Zo gaat dat als je een directeur hebt, die in feite geen directeur is maar een omhoog gevallen zoon-van. En waardoor fleurt iemand na zijn vertrek zo op? Gewoon door af en toe een compliment, goed gefaciliteerd worden door de leiding en balans tussen inzet en beloning. Dat laatste hoeft niet per se financieel te zijn.
Zelf ben ik wat beslissingen nemen betreft altijd kordaat geweest. Tijdens het werken kan je best een mindere dag hebben, of zelfs een mindere week. Maar als de werksfeer structureel slecht is, dan was ik er snel klaar mee. Dat structurele is te herkennen aan wie er aan de top zit(ten). Zij bepalen namelijk de sfeer binnen een organisatie. Ik vond mijn eigen welzijn belangrijker dan loyaliteit aan welk bedrijf dan ook. Toen ik in 1970 ging werken had ik me plechtig voorgenomen, dat zoveel als mogelijk met plezier te willen doen. Daar heb ik me altijd aan gehouden.
Ook ik kreeg te maken met onkundige leidinggevenden. Dat bleek o.a. uit hun reacties nadat ik mijn baan uit onvrede had opgezegd. Er werd met geen woord gerept over mijn eerder geuite klachten over de werksfeer en de ontoereikende hulpmiddelen. In plaats daarvan begon men met geld te smijten, met forse loonsverhogingen. Nou, daar ben ik dus nooit ingetrapt. Ik ben niet te koop.
Als ik mijn poot stijf hield, ik ben nooit op een opzegging teruggekomen, ging dat soort nitwits heel vervelend doen. Zeg maar gerust pesterig gedrag vertonen. Weer een teken van machteloosheid, gebrek aan kennis en kunde.
Niet alleen als interim-manager ook in de projectensfeer had ik geen enkele moeite om beslissingen te nemen. "Liever een verkeerde beslissing, dan geen beslissing", zei ik een keer tegen iemand die mijn honneurs had waargenomen tijdens een vakantieperiode. Hij vond dat ie een verkeerd besluit had genomen. Soms heb ik te doen met mensen die zo lang dralen alvorens een besluit te nemen. Of het nou een bezoek aan de huisarts betreft of het opzeggen van een baan. Elke dag is er een en als het even kan moet het een leuke dag zijn / worden.