Vanmorgen hebben wij weer ons best gedaan. We hebben twee ladingen met spullen uit de kleine loods weggebracht naar de nieuwe grote. De aanhangwagen was beide keren propvol. Tegen het middaguur, tijdens het laden voor de 2e rit begonnen wij beiden aan ons lijf te merken dat de koek bijna op was. We zijn toen naar de nieuwe loods gereden en als eerste daar, in de zon, de lunch gebruikt. Zo'n volle maag leidt tot twee emoties : een voldaan gevoel en rust. Maar ja, we moesten de wagen nog uitladen. Omdat ie in de loods gemanoeuvreerd was, hoefden we niet ver te sjouwen. Tegen half twee hebben we het bijltje erbij neergegooid. Voor vandaag is het weer mooi geweest.
Toen ik weer thuis kwam en de auto weer op orde bracht, zag ik net de beide jonge Roemenen uit hun huis komen. Ze hadden de overdracht achter de rug en gingen op weg naar Roemenië. Ze bedankten mij voor alle hulp en vriendschap. Ik wenste hen een goede reis en heel veel geluk in hun vaderland.
Toen ik later Fenna ging uitlaten viel mij iets op. Er waren in de brandgang / poort drie tegels gelicht en verdwenen. Iets verderop was men bezig met het betegelen van een tuin. Dus.... Ik kijk vaak naar die rand langs de muren, vanwege het ongewenst groen dat daar vaak groeit. Vanmorgen was de stoep daar nog zoals altijd. Maar vanmiddag waren drie halve trottoirtegels verdwenen.
Sonja heeft een van de straatmakers ernaar gevraagd. Hij bekende terstond en zei dat ie dat gedaan had 'om iets op te meten'. Niet veel later lagen de tegels weer op hun plaats. In dat gedeelte bevindt zich aan beide kanten ramen in de muur. Maar ze zijn beide voorzien van gordijntjes. Zo valt het niet direct op, wanneer iemand daar snode dingen doet.