De maandagochtend begon voor mij met het opruimen van wat zwerfvuil. Tijdens de ochtendwandeling met Fenna zag ik een grote plastic tas vol afval in de struiken liggen. Verderop lag een aantal lege blikjes, wat karton en een doek. Hup, weg met die rommel! Bij de container lag weer een volle vuilniszak op de grond. Die heb ik ook maar gelijk opgeruimd. Al is het wel tegen mijn principes in.
Na de koffie heb ik een buurtbewoonster gevraagd of ik haar bestrate tuintje van herfstblad mocht ontdoen. Daar reageerde ze enthousiast op. Ze stond erop mij ervoor te betalen, maar dat wilde ik niet. Na de lunch ben ik aan de slag gegaan. Het is maar een klein plaatsje, dus
was ik na een uur klaar. Voor het eerst hoorde ik iemand zeggen : "Zo, vanaf nu kan ik het gemakkelijker zelf bijhouden. Ik ga ook een fles schoonmaakazijn kopen om het onkruid weg te houden." In andere gevallen werd mij na een paar maanden weer gevraagd de boel schoon te maken. Daar heb ik dan geen trek in, tenzij iemand fysiek daar niet toe in staat is.
Na het klusje kwam ze toch weer terug op een beloning. Om haar gerust te stellen (ze maakte er echt een punt van) heb ik een oude verrekijker in ontvangst genomen. Die gift kwam voort uit een uiteen gevallen wit vogelhuisje, dat ik voor haar ga repareren. Ik vertelde haar toen over de huisjes die ik zelf gemaakt heb. Toen ze de kijker gaf zei ze : "Dan kan je naar de vogels kijken. Ik doe er niets mee." Nou, vooruit dan maar.
