Tegenwoordig is het even samen wat eten en dan een definitief besluit nemen. Doorgaan of niet? Veel gehoorde woorden na afwijzing : ik voelde geen klik. Dat de tijd daarvoor erg kort is, daar staat men niet bij stil. Velen gaan via het internet op zoek. Ze swipen zich een ongeluk, om uiteindelijk met de verkeerde af te spreken. Veel mensen hebben trouwens een neus voor verkeerde of zelfs foute kandidaten. En dan niet één keer een verkeerde keus maken, maar steeds weer.
En als ze dan bij elkaar zijn, dan wordt men wakker met vragen. Veel vragen. Te beginnen met : "Hoe heet je ook al weer?" Na een paar vragen is het duidelijk : "Dit wordt niets."
Soms vergelijk ik die moderne manier met het zoeken naar een woning. Daarbij worden ook woningen afgewezen, omdat de ramen en kozijnen of de muren geen leuke kleur hebben. Zelf even schilderen? Nee jôh! Veel te vermoeiend. De woning moet instap klaar zijn. Net als een relatie. Tja, en dan is er nog het fenomeen dat beweert dat de ander net zo moet zijn als jezelf, denken en doen als ik. Want een andere mening, dat kan ook niet meer. Dat men tegenwoordig snel tot een scheiding komt, is daarom ook niet verwonderlijk. Want ook in een relatie moet je blijven investeren. Maar ook dat is te veel gevraagd.