Als kind raakte ik gefascineerd door Bles, het (werk)paard van boer Braat. Ik vond het een enorm groot dier. Als ik me bij het prikkeldraad aan de andere kant van de Resedastraat meldde met een korst oud brood, kwam ie sjokkend naar me toe. Ik weet nog dat ie de eerste keer in mijn vingers beet met zijn grote gele tanden. Au! Maar toen werd mij verteld, dat ik het brood met mijn vlakke handje had moeten geven. Toen viel mij pas zijn lippenwerk op. Haha! En zijn ogen. Hij draaide zijn kop (ik heb een paard nooit een hoofd en benen toebedacht) naar mij toe om mij met één zeer groot oog te bekijken. Dat vond dit jochie wat eng. Net een soort cycloop die naar mij loerde. In mijn jeugd waren er veel paarden in en om het dorp. Bles was de enige die ik veilig van achter het prikkeldraad kon benaderen. Ik heb paarden zien trappen. Wat een kracht! Vandaar dat ik het nog steeds over poten heb.
Mensen zeggen dat een paard een edel dier is. Maar anderen hebben een historische uitleg. Het paard zal ooit een dier van de edelen geweest zijn. Die beesten hadden in de ogen van hun eigenaren een hoofd en benen, terwijl hun 'personeel' / lijfeigenen en het overig klootjesvolk een kop en poten hadden. Onderscheid moest er zijn.
De afgelopen periode heb ik veel video's bekeken die over paarden gaan. Waarom? Omdat ik geïnteresseerd ben in honden. Vanwege die interesse, worden mij door websites links aangeboden die over andere beesten gaan. Zodoende zag ik een paar interessante en emotionele video's over paarden. Over angstige paarden, verwaarloosde paarden (ordinaire dierenmishandeling!), paarden die therapie krijgen, paarden die van de slacht gered worden enz. Veel van die paarden herstelden, dankzij deskundige zorg met liefde als kern. Gedragsdeskundigen, chiropractors, dierenartsen enz. iedereen kwam het paard en z'n eigenaar helpen.
Er kwamen ook video's voorbij, waarin het paard zelf als therapeut optrad. Ik kwam er ook achter, dat een paard een sterke band met z'n eigenaar / verzorger opbouwt. Om die reden begrijp ik niet waarom mensen een paard houden alsof het een konijn is : in een hok houden en voeren. Klaar. Er zijn gevallen waarin het beest nauwelijks bezoek krijgt. Het is dan een soort speelgoed, waar niemand anders aan mag komen. Voor mij is dat ook een vorm van dierenmishandeling. Het paard krijgt immers maar een beperkt deel van wat het feitelijk nodig heeft. Erg triest als je bedenkt hoe een paard met de mens kan omgaan. Een paard is net als een hond, een trouw beest met een therapeutisch vermogen. Een beest dat telkens weer vrolijk is als ie je ziet. Tenminste, als je hem goed verzorgt.