Omdat mijn moeder zeer weinig losliet over haar tijd in een Jappenkamp, ben ik op zoek gegaan naar wat literatuur. Eerder had ik al docu's gezien en verhalen gelezen. Ik vond hier in een winkel met 2e handsboeken een boekje, Bezonken Rood. Het is geschreven door Jeroen Brouwers, die als kind in zo'n kamp doorgebracht heeft. Ik heb het niet helemaal gelezen, omdat ik tijdens het lezen telkens wat boos werd. Boos vanwege de kwaadaardigheid van de mens. Ik begreep al snel, waarom mijn moeder en anderen weinig over die periode loslieten. En over het gedrag van mensen (zowel gevangenen als bewakers) die in zo'n kamp gezeten hebben. Om die reden ben ik pas veel later mijn moeders gedragingen en denkbeelden gaan begrijpen. Kort gezegd : ook de kinderen hebben de gevolgen van haar verblijf in een kamp ondervonden. Neemt niet weg dat ik een zeer fijne jeugd gehad heb en uit een warm nest ben. Ik merkte best wel dat het bij mijn vriendjes en vriendinnetjes thuis anders was. Maar die situaties riepen bij mij alleen vragen op, nooit verwijten.