Een boekje

Twee zelfs! Ik mag dan geen boekenlezer zijn, soms wordt mijn leergierigheid dusdanig op de proef gesteld, dat ik toch een boekje koop. We hebben hier in Dronten een mooie winkel, Odd Fellows, gespecialiseerd in 'al eens gelezen boeken'. Ze kosten € 1 soms €2 per stuk! Gisteren heb ik pardoes € 2 daar uitgegeven. Voor twee boeken.

Een tijdje geleden zag ik een documentaire over een man, die als kind met zijn moeder in een Jappenkamp gezeten heeft. Hij had daar als kind een paar heldere en veel vage herinneringen aan overgehouden. Ze zijn later aangevuld met opmerkingen van zijn moeder.
Omdat mijn moeder en mijn zus ook in Jappenkampen hebben doorgebracht, werd mijn leergierigheid weer opgerakeld. Mijn moeder heeft erg weinig willen loslaten over die periode. Gisteren ben ik naar dat winkeltje gegaan. Ik was er al eens eerder geweest, maar dat was omdat Sonja daar naar boeken zocht. De boeken zijn keurig gerubriceerd. De voorraad wordt geregeld ververst. Men kan ze ook via het www bestellen.
Ik vertelde de eigenaar waar ik naar op zoek was. Hij wees mij op een kast met een label Nederlands Indië. Maar daar bleef het niet bij. Hij wist zo uit het hoofd te vertellen wie daarover geschreven hebben. Op grond van mijn input, inclusief mijn opmerking dat ik geen dikke boeken leer ben, kwam hij even later met wat boekjes. Ik heb er een boekje uitgekozen, waarvan de samenvatting mij aansprak. Het betrof een schrijver, die als jong kind met zijn moeder in zo'n kamp gezeten had. Het boekje heeft als titel "Bezonken rood" en is geschreven door Jeroen Brouwers. Het is een verkorte versie van het origineel.
Toen ik naar de kassa liep, zag ik in de kast van Tweede Wereldoorlog een ander boekwerkje, over de Marine. Dat heb ik ook maar direct van de plank getrokken. Ik was al met al voor €2 twee boekjes rijker.
Ik weet inmiddels (via het internet) dat het boekje van Brouwers heel veel kritiek gekregen heeft. Men ontkende zelfs de wreedheden van de Jappen in de kampen, terwijl anderen ze juist onderschreven. Ik kan me voorstellen, dat je als kind van 4 niet helemaal of zelfs onjuiste herinneringen hebt. Maar ik vind het geen reden om op grond daarvan een schrijver voor leugenaar of fantast uit te maken. Het zijn overigens critici waarvan de meesten zelf niet in zo'n kamp hebben doorgebracht. Velen noemden de concentratiekampen in Europa veel erger. Ook de oorlog was in Europa erger dan in Azië vindt men. Maar wie bekend is met de situatie in Birma en Japanse gevangenkampen in het algemeen, zou beter moeten weten. Het is triest de slachtoffers in Azië als leugenaars te bestempelen.