In de verkoop

niet zó erg, maar toch...

We hebben een aantal keren een huis verkoop klaar gemaakt. Niet alleen onze eigen koopwoningen, ook die van anderen. Ze zijn alle vrij snel verkocht. Het is een kwestie van presentatie. Het te verkopen object moet aantrekkelijk overkomen. Ik had het aan die jongeman moeten vertellen, die zijn caravan te koop aanbiedt. De sleurhut zag er niet uit. Het begon al met de buitenkant. De aluminium beplating was vies, stoffig en kende lelijke zwarte strepen. Op de deur was een overslagslot geschroefd, wat ik meestal op een deurtje van een opberghok tegenkomen. Op de wielen ontbraken de wieldoppen. Dus keken we tegen twee zwaar roestige schijven aan.
Op de dissel ontbraken een paar onderdelen, zodat de antislinger koppeling niet meer werkte. In de caravan zelf rook ik een wat muffe lucht; vochtlekkage! Het plafond en de wanden waren deels van een nieuwe houten beplating voorzien. Maar wat zal er achter zitten? Dat zagen we toen we een kastje openmaakten : een rotte plek op de wand aan de bovenkant bij de aansluiting met het dak.
Het aanrechtje was afgedekt met twee scharnierende deksels. Toen we die openden, zagen we een vieze rvs kookplaat met aangebrande gaspitten. Het rvs wasbakje was ook smerig.
Meneer de verkoper had geen enkele moeite genomen om de caravan wat schoon te maken en aantrekkelijk te maken voor de verkoop. En toch durfde hij meer dan € 2.000 te vragen. Wie waagt die wint. Of verliest zwaar.