Fietsers gedragen zich vaak asociaal. Ze crossen door het verkeer en zullen nooit richting aangeven. Ze voelen zich de 'untouchables', terwijl motorvoertuigen toch zwaarder en van veel harder materialen gemaakt zijn. De vrouw die oud-minister Dekker ten val bracht wordt vervolgd. Dekker fietste op zijn racefiets door de duinen en werd naar zeggen door de vrouw bij zijn arm gepakt. Dat zal wel in het voorbijrijden gebeurd zijn. Racen en duinen. Raceauto's + duinen = circuit Zandvoort. Wat de racefietsers + duinen betreft is het een heel ander verhaal. Dat verhaal gaat meer over asociaal gedrag van de coureurs. Voor de racefietsers zelf zijn de wegen en paden vaak hun domein. Schreeuwend en racend komen ze voorbij. En wee degene die niet op tijd opzij gaat. Zo zal het met Dekker ook wel gegaan zijn. Wie met 10km / uur een wandelaar passeert die hem beetpakt, zal nooit zoveel botbreuken (Dekker had 15 breuken) oplopen. Afgaande op de fysieke schade zal Dekker ook wel aan het racen zijn geweest, tenzij hij last heeft van rachitis of vroege botverkalking. Maar ja, dan ga je niet zo snel fietsen. Toch? Dekker heeft al eerder met zijn racefiets een zware valpartij gemaakt. Natuurlijk wordt in de media de vrouw afgeschilderd als boosdoener, terwijl zij in mijn (bevooroordeelde) ogen in feite het echte slachtoffer is. Als recreatiefietser vind ik dat over het algemeen racefietsers asociale kutfiguren zijn als zij 'de snee erin hebben'. Mountainbikers hebben ook zo'n nare mentaliteit. Dus ben je in de bossen als wandelaar ook niet veilig. Maar het kan ook anders. Het is mij al een paar keer overkomen dat we ook fijne, sociale coureurs tegenkomen. Dat gebeurde een paar keer in het oosten van het land. Eerst klinkt een bel. Kijkend in mijn spiegel zie ik op grote afstand een groepje fietsers naderen. Als ze dichterbij zijn wordt nogmaals gebeld. Als de eerste ons passeert, roept hij : "Nog 5 man!" Ze hebben dan ook vaart geminderd. Als nr 5 passeert klinkt het : "Ik ben de laatste!" Dan denk ik vrolijk : "Er bestaan dus ook sociale coureurs." Dat de asocialen ook door rood en vaak op voor fietsers verboden wegen racen moeten ze zelf weten. Als ze maar niet gaan klagen als ze worden aangereden. Het is al lang geleden, maar zelf ben ik ook een paar keer onaangenaam verrast door een wielrenner op de rijbaan. Er ligt een fietspad naast die weg. Dat gebeurde een paar keer tussen Lopik en Schoonhoven. In het donker reden ze zonder verlichting. Wat ik nu zo bijzonder vind, is een jongeman op een snorscooter die ons hier 's ochtends vaak passeert. Als hij ons ziet (er is enkel een fietspad), dan mindert hij keurig vaart. Zelf maak ik de lijn kort en laat Fenna naast mij aan de kant zitten. Als ie passeert groeten we elkaar. Er is nog zo'n iemand die dat zo doet; een ouder persoon. De rest rijdt in volle vaart voorbij. Onder hen veel e-bike coureurs, waarvan een paar met zo'n 50 km/uur rijden. Zonder blauwe plaat. Gelukkig is de riem sterk en houd ik wel rekening van de wet van Murphy. Het feit dat ik het bijzonder vind als mensen rekening houden met anderen, geeft al aan dat het uitstervend verkeersgedrag betreft.
