Het leek zo eenvoudig, van op kamers naar een heuse 4 kamer flat. Ik bedoel, wat staat er nou in 1 kamer? Nou, dat viel dus tegen. Ik was weer terug in de tijd, toen Sonja en ik van Leiden verhuisden naar Zoetermeer. Toen dacht ik ook aan een rit met een VW bus voldoende te hebben. We hadden in Leiden een 1 kamer appartement tegenover de voormalige gasfabriek aan de Langegracht. Daar bleek zich in een jaar tijd toch aardig wat spullen verzameld te hebben. Dus werd het twee keer karren.
Gelukkig was voor vandaag een ladderlift gehuurd. We hoefden dit keer niet de trappen op en neer naar en van 4 hoog. De verhuizing was goed voorbereid en georganiseerd, want de lift en de mankracht was voortdurend aan het werk. Drie mensen boven en drie beneden. Alles ging dankzij de aanhanger van Robert en Carina en de bus van Ben in een keer mee. Bijna alles. Mikes fiets dus niet.
In zijn nieuwe optrek bevindt zich gelukkig een lift. De boel moest wel zeven etages hoog. Vanaf het balkon konden we ons dankzij de Dom in de steigers oriënteren. Beneden een ploegje geïnstalleerd dat de lift vulde en boven op de 7e een clubje dat hem weer leegmaakte. Natuurlijk maakten ook bewoners gebruik van de lift (op corona-wijze), dus er was af en toe sprake van wachttijden.
Het gebouw wordt gerenoveerd. De relatief kleine lift wordt vervangen door een die 4x zo groot is. Maar ondanks het kleine formaat kregen we ook de grootste spullen erin. Toen alles uitgeladen en in het appartement was gezet, ben ik weer naar huis gereden. Daar wachtte Fenna met smart om uitgelaten te worden.
