In het memorabele jaar 2005 werd ik opa. Op hetzelfde moment dat onze eerste kleinzoon geboren werd. Wat een toeval!😜
Opa zijn is tegenwoordig heel anders dan toen ik nog een kind met een opa was. Ik kan me niet heugen dat mijn oma en opa voor ons speelgoed in huis hadden. En toch vermaakte ik me wel bij hen. Bij hen was er werk aan de winkel. Konijnenvoeren met zelf geplukte paardensla. Kippen voeren en de hokken van de konijnen en de stokken van de kippen schoonmaken. Achter het kippenhok wormen zoeken om te gaan vissen. En anders even op die mysterieuze zolder rondsnuffelen.
Alleen op de zondagochtend, als oma nog in bed lag uit te rusten van weer een drukke week, vertelde ze vaak sprookjes. Die vorm van aandacht herinner ik me nog. Hoewel ik oma soms vragen stelde over haar achtergrond, kreeg ik weinig antwoorden. Vaak slechts de tegenvraag : "Waarom wil je dat weten?" Opa vertelde mij / ons meer. Voornamelijk over zijn KNIL tijd en zijn broer Piet in Indonesië.
En ik? Ach, deze opa schrijft zijn verhaal maar op. Dan kan het gelezen worden wanneer het de anderen uitkomt.