Vandaag is een bijzondere dag. Een extra bijzondere dag, want elke dag is bijzonder, hè. Vandaag is het namelijk 45 jaar geleden, dat Sonja en ik ons verloofden. We vonden het toen al ouderwets, maar ja er zijn nu eenmaal momenten in het leven waarop dingen anders lopen dan je zou willen. Op dat moment dachten wij nog zo'n 1 á 1,5 jaar met elkaar om te gaan, voordat we zouden gaan samenwonen. Wat denk je? Drie roerige maanden later waren we al zes dagen getrouwd! Dat vonden we ook ouderwets, want zoals gezegd we wilden immers samenwonen. Veel fatsoensrakkers vonden dat toen nog smerig, vies, ongehoord enz. Dus ook hier weer een koerswijziging. Laat ik het zo formuleren : vanwege wind uit een andere hoek.
Zelf ben ik met tellen begonnen vanaf de maand mei 1975. Toen hadden we naar mijn gevoel echt verkering. Ik weet nog goed dat ik ergens halverwege 1974 dacht : "Hé, wie is dat leuke meisje met die gulle lach en dat mooie lange blonde haar?" Nou, dat was dus Sonja. De kleine Sonja, ik ken haar al sinds 1964, was plots een heuse tiener geworden! Vanwege het leeftijdsverschil lette ik niet zozeer op haar en andersom. Al herinner ik me nog wel een paar bijzonderheden. Zo was ze vaak haar vader aan het helpen met klussen en zat ze bij hem achterop op de bromfiets. In december van dat jaar 1975 dus in de huwelijksboot gestapt en sindsdien menige golf genomen en stormpjes doorstaan. Hoewel wij inmiddels uit de huwelijksboot gestapt zijn, wandelen we nog steeds samen met veel liefde voor elkaar op het droge.