Naar Hoogeveen

Het was vanmorgen wat mistig en er stond een flinke bries. Niet bepaald fietsweer. Voor watjes. Dus hebben wij Fenna ingeladen en zijn op de fiets gestapt. Het reisdoel was dit keer Hoogeveen, dat zo'n 15 km hier vandaan ligt. Inmiddels was de zon gaan schijnen. We wilden de knooppuntenroute volgen, maar we hadden geen kaart. Wel een telefoon. Dus hebben we deels de rood-witte fietspaddenstoelen, deels de knooppunten gevolgd. Voor de laatste hulp hebben we een foto gemaakt van een stuk kaart dat op een bepaald knooppunt te zien was. Ach, het is weer wat anders dan de bekende paden. Vlak voor Hoogeveen hebben we Fenna even uitgelaten, zodat ze har blaas en darmkanaal even kon legen. Tegen half twaalf kwamen we in het centrum van Hoogeveen aan. Koffietijd! Omdat de borden het

aangaven, stapten we van de fiets en liepen het centrum in. Daar namen we plaats op een van de terrassen. We moesten echter eerst Corona-vragen beantwoorden. We zaten helemaal apart, in de schaduw. De zon was al behoorlijk gaan prikken. Toen we daar aan onze koffie zaten, viel het ons op dat er veel gefietst werd. Toen begreep ik waarom men ons zo bekeek, toen we lopend aankwamen; het meest gehoorzame stel van de stad waren dus twee toeristen. We bevonden ons in de Hoofdstraat. Een zeer brede straat, waar

1,5 meter afstand gemakkelijk in 15 meter veranderd kon worden. Fraai was ook de kronkelende waterloop, die de straat in tweeën deelde. In de bochten waren vaak terrasjes met tafels en stoeltjes geplaatst. Prachtig gedaan. Daar kan menig Flevopolder architect wat van opsteken. Fenna heeft nog even met haar poten in het water gestaan. Bij een stadskantoor hebben we wat fiets-info gehaald. Op een van de terrasjes hebben we laten de lunch gebruikt. Er was heel veel ruimte en het was niet druk. We bezochten om beurten (Fenna mocht niet mee) een winkel met allerlei oude spullen. De winkelier verwelkomde mij met de woorden : "Tot hoever wilt u ook even terug in de tijd?" Ik zei dat ik van de tijd ben van o.a. de Lodaline met bouwpakketje, de Radion waspoeder, de katoenen luiers, het blikken speelgoed, de zwarte kolenkachel en een flink pak op je donder. Het laatste was daar niet te koop, zei ie, maar kon ik volgens hem gratis krijgen. 😂  
Voordat we de terugtocht begonnen hebben we eerst op de fietskaart gekeken. Het leek ons een vrij duidelijke en gemakkelijke route. Ware het niet dat we plots moesten omrijden. Met gevolg dat we de knooppunten kwijtraakten.

Maar het leverde wel een leuke zwemplek voor Fenna op. Dus ook zij heeft even mogen genieten met haar tennisbal. Verderop raakten wij dermate uit de koers (dacht ik), dat we in Moscou terechtkwamen! Het was Nieuw Moscou. Een nieuwe Poetin heb ik niet gezien. Het bleef overigens heerlijk fietsweer, ondanks de soms straffe tegenwind. Onderweg stonden we nog een minuut stil bij het feit dat Sonja's pakezel Stella de magische grens van 5.000 kilometer had bereikt. En dat in nog geen 2,5 jaar. We hadden trouwens beiden geen last van zadelpijn. Ik had gisteren het zadel van Sonja's fiets opnieuw afgesteld. Het stond een tandje te ver achterover. Vandaag had ze nergens last van. Toen we weer bij de bus waren, begon Fenna te zeuren. Wat denk je? Ze wilde naar haar slaapplek! De Friese teef wordt ook een jaartje ouder.