Fenna heeft een wat ontstoken oog. Het traant wat en ze kijkt er sluw mee. Net een gemene knipoog. Gelukkig krabbelt ze er niet aan, dus jeukt het blijkbaar niet. Ze trof een dag of wat geleden een van de katten in de bustent aan. Misschien heeft ze toen een haal gekregen over haar kop. Voor een behandeling dacht ik even terug aan vroeger, aan mijn jeugd. De keren dat ik last had van mijn oog, moest ik van mijn vader een borrelglaasje gevuld met boorwater (vond ik toen een rare naam) op mijn geopende oog houden. Zo kreeg het oog een oogbad.
Voor Fenna heeft Sonja water gekookt en daarmee het oog gereinigd en gespoeld. Fenna kon daarna weer vrij goed haar oog openen. Het gaat inmiddels steeds beter met haar.
Het borrelglaasje deed me trouwens ook denken aan mijn opa. Hij dronk dagelijks een borrel, zei hij als ik op bezoek kwam. Wat hij deed als ik er niet was, weet ik niet. Tenslotte doet het glaasje mij ook aan Paul Lodewijkx herinneren. De Jamathi coureur. Hij reed in de 50cc klasse, die ook wel borrelglaasje-klasse genoemd werd.