Het feit dat criminelen tegenwoordig ook al dan niet onschuldige familieleden aanvallen, geeft aan dat het leiden van je eigen leven ook grenzen zou moeten hebben. Wat dat betreft mogen velen daar eens bij stilstaan. Familieleden met dezelfde achternaam kunnen last krijgen, wanneer een van hen zich misdraagt. Het is nogal schokkend om onverwacht de vraag gesteld te krijgen : "Bent u soms familie van.....?" Zoals bij een sollicitatie of een ontmoeting of zo. Om vervolgens in de verdediging te moeten gaan om aan te geven dat jezelf niet zo bent. Of om uit te leggen, dat het iemand uit een andere tak van de familie is. Een criminele of asociale tak.
Wat dat betreft is het hetzelfde als wonen in huis. "Ik doe in mijn huis wat ik wil", is een gevleugelde kreet van mensen die voor overlast zorgen. Dat is weliswaar zo, maar binnen bepaalde grenzen. Ook daar gaan velen aan voorbij. Totdat andersom het geval is. Want ja, die anderen moeten dan wel rekening houden met hen.