Vanmorgen kwam ik onderweg een buurtbewoonster tegen. Ze liet net als ik de hond uit. We zijn elkaar vaker tegengekomen en spraken dan over allerlei zaken. Meestal met de honden als uitgangspunt. Haar hond is nog jong en speels, maar ook groot. Een heel lief en gehoorzaam beest. Fenna heeft bij de ontmoeting even helemaal niets met haar hond. Veel te druk. Maar als die drukte voorbij is, is het helemaal goed tussen die twee. Ik vertelde haar over het verschil in gedrag van Fenna als wij haar of haar man met de hond tegenkomen. Met haar man zijn beide honden veel feller tegen elkaar en komt het niet tot rust, zoals wanneer zij de hond uitlaat. Ze denkt dat het komt omdat haar man erg wild stoeit met de hond. Ze jutten elkaar dan op.
Toen ik melding maakte van een ambulance in de straat kwamen we op een onderwerp terecht waarmee ook ik de nodige ervaring opgedaan heb. We vonden het beiden erg opvallend dat we elkaar goed begrepen en er weinig woorden voor nodig waren. Lotgenoten onder elkaar dus. Het is me vaker overkomen, maar telkens weer geeft zo'n ontmoeting met een lotgenoot mij een rustig gevoel. Onze wereld mag dan klein geworden zijn, we zijn er wel gelukkig in.
