Iemand zei een keer tegen mij : "Had ie maar net als ik die en die supplementen moeten slikken." Ik reageerde maar niet op die opmerking. Ik vond hem pijnlijk. Het klonk als een soort verwijt naar een dierbaar iemand, die net overleden is aan kanker.
Een paar jaar later werd ik herinnerd aan die uitspraak van hem. Nadat ie zelf overleden was. Ondanks de tabletten die hij slikte als supplement, overleed hij aan exact dezelfde ziekte. Geen reden voor mij om een lange neus te trekken (ook niet denkbeeldig). Er restte mij alleen mededogen.
Dat mededogen ontbrak toen ik een stukje liet zien over een dood schaap. Het was het zoveelste slachtoffer van een wolf. Het arme beest was uiteen gescheurd. Gewoon vermoord en niet bedoeld om te eten. Ik had te doen met de eigenaar. Een liefhebber en groot voorstander van de wolf in ons landje reageerde met dat het niets uitmaakte, want anders was het beest toch door moslims geslacht en opgegeten. Ja, er zijn ook mensen die volledig voorbijgaan aan het leed van een ander. Er zijn immers ook mensen die vanwege hun hobby dieren houden en die zodoende last hebben van de wolf. Ook al krijgen ze de schade vergoed, het blijft een trieste gebeurtenis die mensen kunnen raken.
Als reactie heb ik de wolvenman en eigenaar van een huiskonijn geschreven, dat wanneer zijn konijn door een ander beest aan stukken gescheurd is (wat niet te hopen is), ik niet over Kerst zal beginnen. Tja je kunt aan alles een draai geven. Dus ook een verkeerde. Zonder compassie.