maandag 21 oktober 2019

Aan de wandel

Op zondagen wordt hier veel gewandeld. Dus kom ik tijdens het uitlaten van Fenna meer mensen tegen dan doordeweeks. Op een bankje zag ik een vrouw zitten. Vanwege haar enigszins gebogen houding, vroeg ik haar hoe het met haar ging. Ze keek me vrolijk aan en zei dat alles goed was. Ze was alleen wat moe van het wandelen. Ze bleek hier in de buurt te wonen, dus ze was bijna thuis. Dankzij de aanwezigheid van Fenna, raakten we in gesprek. Ze vertelde wat meer over zichzelf en toen bleek dat we iets gemeenschappelijks hebben : de boomgaard. Zij en haar man waren de buren van de eigenaren van de boomgaarden, waar ik een aantal jaren fruit geplukt heb. Ze vroeg of ik ook even plaats wilde nemen, naast haar op het bankje. Het werd een gesprek dat vooral over de fruitteelt en het plukseizoen ging. Tja, toen vloog de tijd opeens voorbij.
Late kwamen Fenna en ik een ouder (ik vind ze altijd ouder, maar misschien zijn het leeftijdgenoten) stel tegen. Meneer leek foto's te maken van de bomen. Toen we met z'n allen stonden te wachten om de weg over te  steken, vertelde meneer dat hij video-opnames maakte. "Van die mooie rijen bomen, want nu kan het nog", zei hij wat triest. Ik reageerde met : "En dan maakt men zich druk over het Amazone gebied. Hier, in ons land, wordt relatief meer gekapt dan daar verdwijnt." Mevrouw wist te vertellen, dat één zo'n boom vervangen zou moeten worden door minstens 75 jonge om het effect op het milieu na de kap te compenseren. "Dus de opmerking dat er jonge aanplant voor in de plaats komt, zegt mij niets. Het kappen is slecht voor ons milieu en onnodig. Wij fietsen hier heel vaak en vinden het pad nog steeds goed. Men zou ook gewoon wat wortels kunnen verwijderen.", aldus de verontwaardigde wandelaarster. "Ik hoop dat ze jonge bomen een fatsoenlijke plek geven en niet zo dicht naast het fietspad of de weg.", mopperde ze, "maar ja, dat is een kwestie van gezond verstand en goede wil. En daar ontbreekt het vaak aan." Waarvan akte.