Als ik anderen help denk ik vooraf even na hoe ik het klusje zal gaan aanpakken. Ik krijg namelijk geregeld te maken met mensen van wie het geheugen niet meer zo best is. Met andere woorden : met lotgenoten. Haha! Ach ja, het is ook wel leuk hoor. Maar vanwege die beperking moet ik extra bewust aan de slag gaan. Ik gebruik soms spullen van hen. Zoals een huishoudtrapje, sleutels (om in een schuurtje te komen) en dergelijke. Om misverstanden te voorkomen benadruk ik telkens weer dat ik hun spullen weer teruggegeven of -geplaatst heb. Het zal niet de eerste keer zijn, dat iemand tegen mij zegt : "Ik ben dat en dat kwijt. Heb jij dat soms?" Als het even kan neem ik zelf al mijn gereedschap en andere hulpmiddelen mee. Om misverstanden te voorkomen. Ik kan niet in al die grijze of kale koppies kijken. Ik hoop maar dat men mij op mijn reebruine ogen vertrouwt.
Waar ik nooit aan begin is het aannemen van een bankpas al dan niet met een pincode. Ik betaal liever zelf vooruit om later het geld terug te krijgen.